Στις 27 Νοέμβρη του 2019 συμμετείχαμε στις “Αόρατες Διαδρομές”, ένα πρόγραμμα περιηγήσεων στο κέντρο της Αθήνας από νυν και πρώην άστεγους συμπολίτες μας. Πρόκειται για μία κοινωνική πρωτοβουλία του περιοδικού δρόμου “Σχεδία”.
Με την συντροφιά του κύριου Μιχάλη να μας αφηγείται πως έμεινε στον δρόμο, χωρίς καθόλου χρήματα και κατέληξε πωλητής του περιοδικού, κάναμε έξι στάσεις.
Η πρώτη στάση μας ήταν έξω από την Θετική Φωνή (Αγ. Αναργύρων 13) ένας σύλλογος οροθετικών, δηλαδή ανθρώπων που έχουν AIDS και ηπατίτιδα Β, Α κτλ. Ο κύριος Μιχάλης ανέφερε την Κλίμακα, ένα κέντρο ψυχικής υγείας και την Red Umbrella, έναν πρωτοβάθμιο φορέα πρόληψης και ενδυνάμωσης εργαζομένων στον αγοραίο έρωτα και μας ενημέρωσε για το πώς λειτουργεί το κάθε κέντρο.
Η δεύτερη στάση έγινε στην Πλατεία Θεάτρου, για να παρατηρήσουμε πως αυτό το μέρος έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια στο έλεος των διακινητών ουσιών και των χρηστών όπως επίσης και της οικονομικής παρακμής.
Η τρίτη στάση ήταν στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) το οποίο βοηθά στην στέγαση, την σίτιση και την υποστήριξη των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητα τους. Αναφέρθηκαν, επίσης, παρόμοια κέντρα, όπως αυτό του Κάριτας Ελλάς, ο Ξενώνας Αστέγων Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα και της UNESCO στον Πειραιά. Πήραμε πληροφορίες για τα υπνωτήρια και πόσοι είναι οι βασικοί ξενώνες σε Αθήνα και Πειραιά.
Η τέταρτη στάση ήταν έξω από το κέντρο απεξάρτηση, πρόνοιας και υγείας (ΟΚΑΝΑ). Μάθαμε για το “στεγνό” πρόγραμμα, για το ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) και για τη μονάδα απεξάρτησης 18 ΑΝΩ τονίζοντας ο κ. Μιχάλης πως ο δρόμος των ουσιών είναι συχνά χωρίς επιστροφή.
Η πέμπτη στάση ήταν έξω από το σινεμά Αθηναϊκόν δίπλα από το Δημαρχείο Αθηνών της οδούς Κλεισθένους και συζητήσαμε για την ανδρική και γυναικεία πορνεία από την μια πλευρά όσο και το φαινόμενο της παιδικής πορνείας, υπαρκτά και τα δύο στην περιοχή.
Η τελευταία στάση έγινε απέναντι από την Βαρβάκειο Αγορά. Πληροφορηθήκαμε για δύο φορτηγά που έρχονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα με πλυντήρια ρούχων για την εξυπηρέτηση των αστέγων.
Κλείσαμε με το ζεστό χαμόγελο του κ. Μιχάλη ταξιδεύοντας μαζί του στην “αόρατη” πλευρά της πόλης που “σκοπός είναι να γίνει ορατή” όπως μας είπε και ο ίδιος. Γνωρίσαμε την δική του ιστορία και μάθαμε πράγματα που δεν έρχονται στο φως. Είδαμε και ζήσαμε για λίγο μια άλλη πτυχή της πόλης, πολύ πιο σκληρή από αυτή που βλέπουμε καθημερινά.
